Հնդկական Քաշմիրում ոստիկանության և ցուցարարների միջև բախումները բավականին հաճախակի են պատահում: Դրանցից վերջինը տեղի ունեցավ նախորդ ուրբաթ` հունիսի 19-ին:
Քաշմիրցիների փողոց դուրս գալու պատճառը տեղացի երկու կանանց բռնաբարության փաստն էր, ինչի մեջ նրանք մեղադրում են հնդկական ռազմական հենակետերի զինվորներին: Հնդկական կողմի պնդմամբ միջադեպը Պակիստանի կողմից կազմակերպված սադրանք է: Պաշտոնական Իսլամաբադն իր հերթին հերքում է մեղադրանքները:
Քաշմիրի մոտ երկու երրորդը վերահսկվում է Հնդկաստանի, շրջանի մյուս տարածքները` Պակիստանի կողմից: Երկրամասի սահմանային վերահսկողությունն իրականացվում է ՄԱԿ-ի խաղաղապահների կողմից:
Տարածաշրջանի հնդկական հատվածում բնակվող մի շարք մահմեդական խմբավորումներ պահանջում են կամ անկախություն, կամ էլ միացում Պակիստանի հետ: Միևնույն ժամանակ Հնդկաստանի իշխանությունները համարում են, որ Քաշմիրն ամբողջությամբ հանդիսանում է այդ երկրի անբաժանելի մասը:
ԱՄՆ-ում գործող երկու գիտահետազոտական ինստիտուտների կողմից իրականացված հարցումների արդյունքում տարածքի բնակչության մեծամասնությունն իրենք իրենց որակել են որպես երկու երկրների զոհեր:
Լիվերփուլի համալսարանի ավագ գիտաշխատող Քոլին Իրվինը, որ մասնակցել է հետազոտության անցկացմանը, համարում է, որ չափազանց կարևոր է հասկանալ տեղի բնակչության իրական ցանկություններն ու ակնկալիքները:
Գիտնականի կարծիքով քաշմիրցիները բացահայտորեն ասում են, որ Պակիստանն ու Հնդկաստանը պարզապես օգտագործում են տարածքն իրենց քաղաքական օրակարգերը, շահերն ու հետաքրքրություններն առաջ մղելու նպատակով:
Մումբայում (նախկին Բոմբեյ) նախորդ տարի իրականացված ահաբեկչական հարձակման արդյունքում Հնդկաստանի և Պակիստանի միջև շուրջ 5 տարի շարունակվող խաղաղության գործընթացը կանգ առավ: Հնդկաստանն այս հարձակման մեջ է մեղադրում Պակիստանում տեղակայված “Լաշքար Է Թայիբա” ահաբեկչական խմբավորմանը` պահանջելով այդ երկրի իշխանություններից պատժամիջոցներ կիրառել նրանց նկատմամբ:
“Ընտրական կարծիքի հետազոտությունների կենտրոն” կազմակերպության աշխատակից Յաշվաթ Դեշմուխի կարծիքով քաշմիրցիների համար լավագույն լուծումը համադաշնության ստեղծումն է: Նա գտնում է, որ ներքին վերահսկողությունը տեղի բնակիչներին վերադարձնելու պարագայում կողմերի համաձայնության գալու հավանականությունը զգալիորեն կմեծանա:
Իսկ ինքնիշխանությունն ըստ հետազոտողի, Քաշմիրի բնակիչների մեծամասնության ցանկությունն է, ինչին հասնելու համար պետք է ակտիվացնել սահմանի տարբեր կողմերում հայտնված քաշմիրցիների փոխադարձ շփումները: