Պոպուլիստական շարժումը տարածվում է Եվրոպայում: Անցնող մեկ տարվա ընթացքում այս ուժերը մի քանի երկրներում են վերցրել իշխանությունը: Ֆրանսիայում վառելանյութի գների դեմ բողոքով սկսված դեղին ժիլետավորների շարժումն էլ շուտով վերածվեց երկրի նախագահի հրաժարականը պահանջող ցույցերի:
Էմանուել Մակրոնը, որը համարվում էր պոպուլիզմի դեմ պայքարող գործիչ, վերլուծաբան Գրեգորի Կլայեսի խոսքերով, իր թիկունքի հետեւում թաքցրել է պոպուլիստական գաղափարները:
2018 թվականի պոպուլիզմը, սակայն, ունի մեկ առանձնահատկություն. Ծայրահեղ աջերն ու ծայրահեղ ձախերը շարժվում էին միասին:
Ծայրահեղ աջերին սովորաբար տեսնում էինք արեւելյան Եվրոպայի երկրներում, ինչի պատճառը ներգաղթի նկատմամբ այստեղ տարածվող մտահոգությունն էր: Ծայրահեղ ձախթեւային շարժումն ավելի շատ նկատվում էր Եվրոպայի հարավում, քանի որ այս հատվածներն էին ավելի շատ իրենց վրա կրել ֆինանսական ճգնաժամի հետեւանքները: ‘’Սակայն այսօր’’, ասում է վերլուծաբանը, ‘’Իտալիայի ու Ֆրանսիայի պես երկրներում առկա են երկուսը միասին’’:
Մասնավորապես Իտալիայում պաշտոնական մակարդակի վրա դրվեց այս միասնությունը, երբ մայիս ամսին կոալիցիա կազմեցին ձախթեւային Հինգ աստղ անվանումը կրող շարժումը եւ աջթեւային Լիգա կուսակցությունը: Նրանց ընդհանուր նպատակն էր դեպի Իտալիա միգրանտների հոսքը կանգնեցնելը եւ պետական ծախսումները կրճատելու ծրագիրը կասեցնելը: Դա Հռոմին դրեց Եվրոպական միության հետ քաղաքական բախման հարթակին:
Ինչպես պոպուլիստական համարվող Վոքս կուսակցությունն է հայտարարում Իսպանիայում, իր նման կուսակցությունները եկել են տասնամյակներով այստեղ գործելու համար:
Եվրոպայում պոպուլիստական ուժերը սակայն հայտնվել են մրցակցության մեջ: Կանաչների կուսակցությունը Գերմանիայում կարողացավ ծայրահեղ աջ Այլընտրանք Գերմանիայի համար կուսակցությանը ընտրությունների արդյունքում մղել դեպի չորրորդ տեղը:
Հունգարիայում ցույցեր սկսվեցին ընդդեմ Վիկտոր Օրբանի պոպուլիստական կառավարության:
Սակայն Եվրոպայում պոպուլիզմի աճը մեծ ազդեցություն կարող է ունենալ 2019 թվականի մայիսին նախատեսված Եվրոպական խորհրդարանի ընտրությունների վրա, երբ այդ ուժերը կփորձեն իրենց տեղն ապահովել նաեւ Եվրոպական միության վերին օղակներում: