Նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում Դոնալդ Թրամփն անդրադարձել էր Իրաքի նավթային պաշարներին՝ ընդգծելով, որ ԱՄՆ-ը պետք է արդյունահաներ և վաճառեր Իրաքի նավթը պատերազմի ժամանակ:
«Հնուց ի վեր ավարը բաժին է ընկել պատերազմը հաղթած կողմին»,- հայտարարել էր Թրամփը։
Human Rights Watch-ի ներկայացուցիչ Սարահ Մարգոնն ասում է, որ նման մեկնաբանությունները հարցեր են առաջացնում, թե ինչպիսին են Թրամփի մոտեցումները արտերկրում՝ մարդու իրավունքների խնդիրների հետ կապված:
«Մենք մտահոգություն ունենք, որ սա կլինի մի վարչակազմ, որը չի ներգրավվի կամ հետաքրքրություն չի ունենա մարդու իրավունքների հետ կապված հարցերում, կամ իր շահերի համար կօգտագործի դրանք»։
Մարգոնն ընդգծում է Թրամփի պատրաստակամությունը՝ համագործակցելու բռնակալ առաջնորդների հետ, ինչպիսիք են Վլադիմիր Պուտինը, Աբդել Ֆաթահ ալ Սիսսին կամ Բաշար ալ Ասադը:
Այն, որ Միացյալ Նահանգները ժամանակ առ ժամանակ դաշնակցել է բռնապետների հետ, նորություն չէ, սակայն Թրամփն ու նրա ապագա վարչակազմի որոշ բարձրաստիճան այրեր անգամ հրաժարվում են քննադատել նրանց:
Քննադատության նման մի խուսափում գրանցվեց օրերս Ռեքս Թիլերսոնի նշանակմանը նվիրված լսումների ընթացքում: Վերջինս հրաժարվեց Պուտինի գործողությունները Սիրիայում կոչել պատերազմական հանցագործություններ: Պատասխանելով թմրանյութերի դեմ Ֆիլիպինների նախագահ Ռոդրիգո Դուտերտեի պայքարի վերաբերյալ հարցին, պայքար, որի ժամանակ սպանվել են հազարավոր մարդիկ, Թիլերսոնը պաշտպանել էր Դուտերտեին՝ նրա գործողություններն անվանելով իրատեսական:
«Սխալ է կարծել, որ յուրաքանչյուր արտաքին քաղաքականություն առաջնորդվում է միայն մարդու իրավունքների դիտարկմամբ, հատկապես, երբ նժարին է դրված Ամերիկայի ժողովրդի անվտանգությունը»:
Սակայն արդյո՞ք ԱՄՆ-ը պետք է ընտրություն կատարի իր ազգային շահերի և արժեքների միջև: Այս հարցին պատասխանում է փորձագետ Լեսլի Վինջամուրին:
«Կարծում եմ, ԱՄՆ-ի շահերից է բխում մարդու իրավունքների պաշտպանությամբ առաջնորդվելու հանգամանքը, քանի որ երկարաժամկետում և նույնիսկ կարճաժամկետում ավելի դյուրին է և արդյունավետ հարաբերություններ կառուցել նույն արժեքները դավանող երկրների հետ»:
Մեկ բան պարզ է, որ նախագահական նստավայր տեղափոխման հետ մեկտեղ Դոնալդ Թրամփը պետք է գտնի ոսկե միջինը ազգային անվտանգության խնդիրների և մարդու իրավունքների պաշտպանության հարցերի միջև: Եվ այս հարցում նա առաջին նախագահը չէ: